Nederland komt er weer boven op, tenminste als we de uitkomst van Prinsjesdag moeten geloven. En ook ik merk het om me heen mensen en organisaties die enthousiast worden. In gesprek met de bank hoorde ik van de week; ‘we durven weer geld uit te lenen!’ We krijgen weer vertrouwen in de huizenmarkt en de vervelende tijd gaan we nu echt achter ons laten.
Maar ook hoor ik tegen geluiden. Als ik bijvoorbeeld de mannen van DENK op social media moet geloven worden we ‘genaaid’ en keihard voorgelogen door de ‘gevestigde orde’. Ik merk meer dan ooit dat er een kloof ontstaat in de samenleving. Een kloof tussen arm en rijk en misschien zijn het niet de juiste worden, maar ook tussen autochtoon en allochtoon. Of donker en wit. Het zijn niet mijn woorden, maar de woorden die ik steeds meer online op social media hoor. Eigenlijk ben ik een beetje social media moe. Zij tegen wij, en wij tegen zij.
Daarom is het heerlijk om in mijn eigen sportschool te zijn. Hier is iedereen nog steeds gelijk. Ik zie vrouwen met hoofddoekjes, jonge gasten in hempjes stoer doen voor de spiegels en wat eigenlijk ook hoort bij jongens van die leeftijd en oude mannetjes die samen een bakje koffie drinken. Even heerlijk mijn eigen wereld waar iedereen gelijk is en waar iedereen aan positieve zaken werkt; zijn of haar gezondheid. Of dat nu bij de één wat meer gericht is op uiterlijk dan bij de ander doet er niet toe. Net zoals dat het er niet toe doet dat hier mensen sporten van 120,130 en zelfs 140 kg. Iedereen is gelijk.
En daarom denk ik ook dat juist onze branche het verschil kan maken. Het geouwehoer over het eigen risico. Het gesteggel of je er nu 0,4% of 0,6% op vooruitgaat in koopkracht. Het is kenmerkend voor de economie en het is kenmerkend voor de politiek dat de aandacht altijd verlegt wordt naar minder relevante zaken.
Maar inmiddels is racisme, haat, jaloezie aan de orde van de dag. En dan is het toch heerlijk om in het fitnesscentrum te komen waar dat nog niet bestaat? Waar we elkaar respecteren om wie we zijn. Dit is slechts een voorbeeld hoe de fitnessbranche het verschil kan maken.
Gelukkig wordt de overheid een beetje wakker als het aankomt op de kosten voortkomend vanuit overgewicht. Maar mag het? Het heeft maar liefst 30 jaar geduurd voordat dit probleem eindelijk een beetje aangepakt gaat worden. Al 30 jaar lang, neemt elk jaar het percentage mensen met overgewicht toe! En als we straks met ze allen dit probleem een beetje onder controle hebben, doet zich het volgende probleem aan, juist een enorme groep senioren! In 2040 verwacht men de dubbele vergrijzing. Zullen we wachten op de politiek fitnessondernemers? Of zullen wij ook maar de oplossing bieden voor dit probleem en nu al in actie komen en de kansen zien met deze doelgroep?