Vol trots zag ik ze stralen. De mannen en vrouwen die betrokken zijn bij het nationaal sportakkoord. Volgens het ministerie van VWS en de landelijke politiek is het sportakkoord hard nodig.
De afgelopen periode heeft minister gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van NOC*NSF, VSG en het kenniscentrum Sport. Nederland gezond en wel is het motto van het VWS. Net zoals het streven van het NOC*NSF om de sportparticipatie op 75% te krijgen. Maar zijn dit nou juist de partijen waar onze minister mee in gesprek moet gaan? De sportparticipatie schommelt al tientallen jaren tussen de 60% en 65%. De traditionele sporten zoals voetbal, handbal en tennis verliezen al jaren terrein als het gaat om populariteit en het is met name te danken aan de fitnessbranche dat het NOC*NSF en het VWS redelijke cijfers qua sportparticipatie kan presenteren.
Ik ben van mening dat dit sportakkoord slechts een schijnvertoning is. 100 miljard zorgkosten is de rekening die wij inmiddels betalen voor het wanbeleid, ons zorgstelsel is ziek en de mensen die het in stand houden zijn nog zieker. Mensen afkomstig uit lage SES (achterstandswijken) hebben gemiddeld gezien 19 jaar langer een chronische ziekte en sterven gemiddeld gezien 7 jaar eerder aan de gevolgen hiervan. Waarom zien we geen vertegenwoordigers uit deze wijken? Ik zeg het maar gewoon hardop; waarom zie ik alleen maar blanken mensen op de foto? En waarom krijgen vooral de traditionele partijen en organisaties een rol in het sport en preventieakkoord? Zijn dat nou net niet de partijen die al jaren de mensen vergeten die het zo hard nodig hebben?
Met dit sportakkoord gaan we nog een stap verder. De komende jaren zullen de verschillen tussen arm en rijk alleen maar meer toenemen. Wil je echt het verschil maken dan moeten we niet praten over de doelgroep maar de doelgroep een rol van betekenis geven. Ik word een beetje misselijk van het hoge stropdassengehalte als het gaat over thema’s zoals sport, gezondheid en lage SES. Gestudeerde mannen en vrouwen die wel even weten hoe het moet maar nooit armoede, ellende en verdriet van dichtbij hebben meegemaakt.
Het kenniscentrum Sport schreef in 2016 hier het volgende over: ‘Hoogopgeleide Nederlanders zijn in meer sporten vertegenwoordigd dan laagopgeleiden. Dat ligt voor de hand bij sporten als tennis of golf, maar ook fitness, hardlopen en yoga kennen meer hoogopgeleide deelnemers. Zoals verwacht kennen veel sporten vooral deelnemers met een goede gezondheid’.
Dit sportakkoord speelt totaal niet in op deze problematiek. De waarheid is als volgt: Er zijn achterstandswijken in Nederland waar nog geen 20% lid is van een vereniging terwijl in wijken met hoger opgeleide maar liefst 80% lid is van een sportvereniging. De inhoud van dit sportakkoord gaat dat echt niet veranderen!
Alle betrokken partijen hadden nu de kans de minister te laten inzien wat er echt moet veranderen maar zolang onze overheid zich laat informeren door de partijen die het al tientallen jaren voor het zeggen hebben zullen onderstaande problematieken niet opgelost worden maar alleen maar toenemen, het extra geld wat nu naar het sportakkoord gaat of vanuit het preventieakkoord komt is te verwaarlozen als je ziet hoe torenhoog de zorgkosten vandaag de dag zijn, en we zijn er nog niet, deze zorgkosten blijven de komende jaren alleen maar oplopen.
Het is wederom een mooie manier vanuit Den Haag om de aandacht even weg te nemen bij de extreem hoge zorgkosten waar jij en ik al jaren de rekening voor betalen.
Ik wil het eerst zien dan pas geloven. En als over 20 jaar de grafieken een daling laten zien van zorgkosten, het verschil tussen arm en rijk weer verkleinen en er minder chronische zieken zullen zijn zal ik de eerste zijn die het toe zal geven dat ik mis zat, tot die tijd zal ik me inzetten voor de doelgroepen die al jaren door Den Haag, NOC*NSF en het VWS worden genegeerd maar waar wel grof geld op wordt verdiend. Dat onze fitnessbranche zo’n minimale rol krijgt in dit sportakkoord, maar ook in het preventieakkoord blijft me verbazen en roept bij mij vele vragen op.